FORT WORTH – Een vliegtuig van de grond krijgen en vliegen is voor veel mensen nog steeds niets minder dan een wonderbaarlijke prestatie. Maar om met een kleine helikopter de wereld rond te vliegen is misschien nog ongelooflijker. Toch ondernamen H. Ross Perot, Jr. en Jay W. Coburn in september 1982 zo’n poging.
In het grote geheel van de menselijke geschiedenis is vliegen relatief nieuw. De eerste vliegtuigvlucht was in 1903 en de eerste helikopter ging pas in 1939 de lucht in. Verticale liftplatforms of helikopters zijn doorgaans moeilijker te bedienen dan vliegtuigen met vaste vleugels. Ze hebben altijd een aanzienlijke pilootwerklast nodig gehad en stonden niet bekend om hun comfort of lange afstand. Niet tot 1982 in ieder geval.
In september 1982 voltooide een Bell 206L LongRanger II, bestuurd door H. Ross Perot, Jr. en Jay W. Coburn, ’s werelds eerste helikoptervlucht rond de wereld. Beginnend in Dallas, Texas, vloog het duo ‘The Spirit of Texas’ gedurende 29 dagen, 3 uur en 8 minuten. Ze legden 26.000 nm (41.843 km) af in 246,5 vlieguren en doorkruisten 26 landen en 22 zeeën en oceanen voordat ze terugkeerden naar Dallas.
De helikopter moest enkele aanpassingen ondergaan voordat deze klaar was voor zijn missie over de hele wereld. Alle niet-essentiële voorzieningen werden verwijderd en er werd een extra brandstoftank gemonteerd, naast uitklapbare drijvers em de beste navigatie-, communicatie- en veiligheidsuitrusting die op dat moment beschikbaar was.
Het toestel was ook in felle kleuren geschilderd om de zichtbaarheid voor andere vliegeniers te vergroten.
Tijdens de ongelooflijke reis stopten Perot en Coburn om 56 keer te tanken. Hun route voerde hen eerst naar het noorden, naar Canada, door Groenland en IJsland; dan naar Europa.
Terwijl het duo in Europa was, landde de Bell 206 op de Farnborough International Airshow. Bij vertrek uit het VK vlogen Perot en Coburn over Frankrijk ‘onder de radar’ omdat ze zich niet op de radio konden kenbaar maken aan de Franse luchtvaartautoriteiten vanwege hun onvermogen om Frans te spreken.
Ze slaagden erin een stop te maken in Marseille, voordat er meer landingen werden gemaakt om bij te tanken in Napels, Italië, en Athene, Griekenland. Vervolgens staken ze de Middellandse Zee over naar Noord-Afrika (Egypte).
In de nacht van 11 september vlogen de piloten over de olievelden van Saoedi-Arabië en merkten de feloranje vlammen van de fakkels op. Na een korte landing in Jeddah stak het toestel over naar Bahrein om bij te tanken en vervolgde zijn vlucht naar Muscat in Oman.
Het Aziatische deel van de reis begon in de nacht van 12 september met een landing in Karachi, Pakistan. Van daaruit maakten de piloten een stop in Delhi voordat ze aan een van de langste etappes van de reis begonnen – naar Calcutta. Dit werd gevolgd door stops in Birma en later Japan.
Niet in staat om te landen op de Russische Koerilen-eilanden, tankten Perot en Coburn op het Amerikaanse containerschip, S.S. President McKcinley, in de noordelijke Stille Oceaan en landde dramatisch te midden van golven van 15 voet en winden van 40 knopen. De buien hielden aan en veroorzaakten bijna problemen met brandstoftekorten, maar ze waren in staat om elk van de laatste etappes af te handelen – waaronder het achtervolgen van een beer van een landingsbaan in Alaska, voordat ze veilig terugkwamen naar hun startpunt in Dallas, Texas. Perot en Coburn landden op 30 september 1982 in Texas en werden zeer hartelijk ontvangen, waarmee dit jaar de 40e verjaardag van de historische vlucht werd gevierd.
Het duo diende hun recordvlucht in voor goedkeuring door de Fédération Aéronautique Internationale (FAI) voor een recordvlucht in oostelijke richting, met een gemiddelde van 56,97 kilometer per uur, en de reis verschijnt in het Guinness World Records als de eerste toch om de per helikopter. Ze behaalden ook het snelste snelheidsrecord van punt tot punt op de missie, tussen Londen en Marseille, op 7 september 1982 met een gemiddelde snelheid van 111,47 mijl per uur (179,39 kilometer per uur).
De helikopter werd nadien geschonken aan het Smithsonian Institution en is nu te zien in het Steven V. Udvar-Hazy Center van het National Air and Space Museum. Niet lang na het voltooien van hun recordpoging ontvingen H. Ross Perot, Jr. en Jay W. Coburn de FAA Gold-medaille van president Ronald Reagan, ter ere van hun geweldige prestatie.
